ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ Η΄ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ (ΚΛΑΣΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ)

Πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί ως γονείς τι θα ήταν καλύτερο για το παιδί μας … «πρέπει το παιδί μου να ακολουθήσει τον πρωταθλητισμό με ό,τι αυτό συνεπάγεται… ή απλώς να αθλείται;».

            Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ποια είναι τελικά τα οφέλη του αθλητισμού; Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους. Προσφέρει υγεία, ευεξία, ομορφιά, οξυδέρκεια, κοινωνικοποίηση, εκτόνωση – χαλάρωση, διασκέδαση. Συνεπώς το μεγαλύτερο λάθος των γονιών είναι να ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τη σχολική επίδοση των παιδιών αποκλείοντάς τους από τον αθλητισμό, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για δύο αλληλένδετες καταστάσεις και ότι η σωματική υγεία λειτουργεί ευεργετικά στη σχολική επίδοση. Συνεπώς είναι δεδομένο ότι τα παιδιά πρέπει να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Τι γίνεται όμως όταν θέλουν να ακολουθήσουν το δρόμο του πρωταθλητισμού;

            Πολλές φορές αναρωτήθηκα ως καθηγητής φυσικής αγωγής αλλά και ως έφηβος πρωταθλητής στίβου στους δρόμους μεσαίων αποστάσεων για το ποια είναι η κατάλληλη ηλικία να ασχοληθεί κάποιος με τον πρωταθλητισμό και αν πρέπει τελικά να ασχοληθεί εξολοκλήρου με τον πρωταθλητισμό. Πρέπει τα ρεκόρ να γίνονται στις μικρές ηλικίες και από ποια ηλικία ενδείκνυται να ξεκινάει ο πρωταθλητισμός; Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες η προπόνηση από μικρή ηλικία μπορεί να αναπτύξει στους αθλητές νέες ιδιότητες, να βελτιώσει τις ήδη υπάρχουσες και να οδηγήσει μελλοντικά στη διαμόρφωση ενός προπονητικού προγράμματος προσαρμοσμένο στις φυσικές ικανότητες του αθλητή, οι οποίες έχουν αποκαλυφθεί μέσα από όλη αυτήν την διαδικασία.

            Συνεπώς, η απάντηση για το αν ο πρωταθλητισμός πρέπει να ξεκινάει από μικρή ηλικία είναι θετική. Όμως είναι απαραίτητο να τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις. Καταρχήν δεν πρέπει να υπάρχει από μικρή ηλικία προσκόλληση σε ένα αγώνισμα, αλλά να γίνεται εναλλαγή των αγωνισμάτων , π.χ. μία βδομάδα αφιερωμένη στα άλματα, μία στις ρίψεις κ.ο.κ.. Ακόμη, τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 12 ετών πρέπει να κάνουν τρεις προπονήσεις την εβδομάδα από 90 λεπτά έκαστη και μεγαλώνοντας να αυξάνονται σταδιακά και οι μέρες και οι ώρες και ο όγκος προπόνησης. Σε περίπτωση υπέρβασης των ανωτέρω ορίων τα αποτελέσματα ενδέχεται να είναι αρνητικά τόσο στην επίδοση του παιδιού που μπορεί να εμφανίσει στασιμότητα – κοινώς το «κάψιμο» του αθλητή – όσο και στην ψυχολογία του. Επίσης, είναι απαραίτητο η προπόνηση του κλασικού αθλητισμού να γίνεται με ομαδικό τρόπο και  μέσω παιχνιδιού (kids athletics).

            Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι όλα ξεκινούν από τον αθλητισμό, κανένας δεν ΞΕΚΙΝΗΣΕ ως πρωταθλητής…!

ΚΑΡΟΛΟΣ ΜΑΡΚΑΡΙΑΝ